4 ÚRVAL ingu? Ef svo er, þá hafið þér fest hugann við einstök orð. En ef þér hefðuð beint athyglinni að setningum og inntaki máls- ins, munduð þér hafa lesið hik- laust. Gott ráð til að auka leshrað- ann, er að stækka sjónarsvið sitt. Þegar þér lesið þessar lín- ur, færast augu yðar eftir þeim í rykkjum. Á milli rykkjanna nema augun staðar brot úr sek- úndu. Það er þá, sem þér beitið sjóninni — lesið. Því færri sem þessar sjónbeitingar eru, því hraðar lesið þér og því meiri líkur eru til, að þér getið til- einkað yður í einu inntak heilla setninga. Ein aðferð, sem nemendum mínum hefir reynzt vel, er sú, að renna augunum niður eftir miðjum blaðadálki með einni sjónbeitingu á hverja línu. I fyrstu höfðu þeir litla hugmynd um, hvað þeir lásu. En eftir nokkurra daga æfingu hafði sjónarsvið þeirra stækkað svo, að þeir gátu séð það mikið af línunni, að þeir náðu alveg efni hennar. Annað ráð er að forðast að festa augun við síðasta orð í línu, eða fyrsta orð í næstu línu. Augu yðar sjá bæði hægra og vinstra megin við þann stað, sem þér beinið þeim á. Ef þér horfið beint á fyrsta eða síðasta orðið í línu, þá fer næstum helm- ingur af sjónarsviði yðar á auða spássíuna. Ef augu yðar fara öðru hvoru eitt eða tvö orð til baka til frek- ari skilningsauka, eigið þér að reyna að venja yður af því. Haldið að minnsta kosti áfram, þangað til þér hafið lokið við setninguna. Allir ættu að tileinka sér mis- munandi leshraða fyrir mismun- andi lestrarefni. Nefna mætti þrenns konar leshraða: I fyrsta lagi skyndilestur, sem handhæg- ur er, þegar þér viljið fá fljót- legt yfirlit yfir fréttir dagsins. Æfið yður í skyndilestri á dag- blöðunum. Látið kunningja yðar segja yður efni einhverrar smá- klausu og vitið, hvað þér getið verið fljótur að finna hana. Reynið að tileinka yður efni heillar málsgreinar með einu augnatilliti. Sagt er um Thomas Carlyle og Theodore Roosevelt, að þeir hafi getað lesið heila blaðsíðu með einu augnatilliti. Þó að þetta'sé 'ef til vill orðum aukið, þá er enginn vafi á því, að þeir hafa kunnað þá sjald- gæfu list að tileinka sér inntak

Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132